Zachowania adaptacyjne w CdLS
Zachowania adaptacyjne w CdLS
Zachowania adaptacyjne są zachowaniami odpowiednimi do wieku, potrzebnymi do dobrego funkcjonowania w życiu codziennym i potrzebnymi do samodzielnego życia. Zachowania adaptacyjne obejmują umiejętności życiowe takie jak ubieranie się, pielęgnacja, jedzenie, bezpieczeństwo, nawiązywanie przyjaźni, komunikacja, sprzątanie, zarządzanie pieniędzmi i zdolność do pracy.
Osoby z CdLS wykazują trudności w zachowaniach adaptacyjnych w ciągu całego życia. Oznacza to, że wiele dzieci i dorosłych z CdLS będzie potrzebowało pomocy w codziennych czynnościach, takich jak mycie czy ubieranie się. Wiele osób z CdLS nie rozwija umiejętności komunikacji werbalnej. Ekspresyjne umiejętności komunikacyjne (zdolność do wyrażania siebie) są zazwyczaj znacznie bardziej upośledzone niż receptywne umiejętności językowe (zdolność do rozumienia komunikacji). Osoby z CdLS często używają wielu niewerbalnych strategii komunikacji, na przykład, podejścia społecznego i odepchnięcia ręki osoby.
Trudności w zachowaniu adaptacyjnym są zazwyczaj bardziej wyrażone u osób z CdLS spowodowanym mutacją NIPBL (148,149). Trudności w zachowaniu adaptacyjnym w CdLS są porównywalne z trudnościami obserwowanymi w zespole Angelmana i zespole Rubinsteina-Taybiego, chociaż deficyty umiejętności adaptacyjnych są zwykle bardziej wyraźne w CdLS w porównaniu z innymi chorobami genetycznymi (151,152,153,150). Zdolność do zachowań adaptacyjnych w CdLS może zmieniać się w czasie, a zmiany te są różne w zależności od konkretnej umiejętności. Na przykład, chorzy z wiekiem rozwijają określone umiejętności samopomocy (na przykład, mycie i karmienie się) oraz pogorszenia innych umiejętności (na przykład, zdolność do wezwania pomocy lub do samodzielnego poruszania się)
(10,154,109). Jednak doniesienia o zmianach w zakresie zachowań adaptacyjnych są różne i potrzebne są dalsze badania (109,155).
Aby zwiększyć niezależność u osób z CdLS, ważne jest, aby zpracować nad umiejętnościami adaptacyjnymi w ciągu całego życia. Należy ocenić mocne i słabe strony poznawcze, aby opracować zindywidualizowane programy edukacyjne i interwencyjne, które powinny zawierać konkretne cele dla danej osoby. Osobom z CdLS należy zapewnić dodatkowe wsparcie rozwojowe i edukacyjne, aby umożliwić im osiągnięcie maksymalnego potencjału poznawczego i edukacyjnego, biorąc pod uwagę ich określone zaburzenia poznawcze (R51,R52,R53).