Ik ben Pascale, de zus van Ingrid Roubaud.
Dit is het 1e jaar dat ik naar een bijeenkomst ben geweest, omdat het 2 uur van mijn huis was.
Ik heb veel geleerd tijdens de lezingen, vooral van de geneticus.
Persoonlijk had ik graag een workshop gehad met een gesprek over de gevoelens van broers en zussen.
Ik heb het idee dat dit andere jaren wel op het programma stond. Dit jaar zag ik dat alle broers en zussen jong waren... ?? Er zijn dus weinig ervaringen uitgewisseld 
Je zou denken dat ik de oudste zus was ))
Ik denk dat het leuk zou zijn geweest als er een psycholoog aanwezig was geweest tijdens de workshops om te praten met de ouders en ook met de broers en zussen.
Mijn moeder Josiane Chivot, die ook aanwezig was, vertelde me dat ze er alleen voor stond, helemaal hulpeloos. Het was een ramp, want mijn vader reageerde heel slecht.
Hij kon het als vader niet aan. Mijn ouders gingen uit elkaar en als zusje voelde ik me al een paar jaar buitengesloten en in de steek gelaten.
Hier had ik de indruk dat alle ouders verenigd waren.
Maar ik denk niet dat dat altijd zo is... en we praten er niet over.
Op dit moment is zij in Agen en ik in Juan-les-Pins. Wat gaat er nu gebeuren?
Hoe verwerk je dit allemaal? Ook dat had ik graag willen bespreken tijdens een workshop. Het is pijnlijk voor broers en zussen.
Er is zoveel te zeggen... Groetjes aan iedereen.
