Dysgrafie

Dysgrafie is een stoornis waarbij iemand niet in staat is om te schrijven. Dit heeft niets met intelligentie te maken, en het is ook geen eenvoudige leerstoornis. Het gaat om een cognitieve of cerebrale visuele beperking die het moeilijk of onmogelijk maakt om te herinneren hoe de letters geschreven worden of om te herinneren met welke letters een woord worden geschreven. Dysgrafie kan voorkomen bij kinderen die niet kunnen lezen, zelfs als ze de tekst zelf hebben geschreven (die noemen we woordblindheid). De persoon ziet wel lijntjes en boogjes, maar kan daar vervolgens niets mee. Sommige persoon kunnen wel lezen maar niet schrijven (dysgrafie). Anderen kunnen wel schrijven maar niet lezen (alexie). Deze beperkingen komen door schade in specifieke delen van de hersenen; het gaat dus niet om leerbeperkingen die een minder duidelijke oorzaak hebben. Vaak wordt het begrip dysgrafie verward met het begrip dyspraxie. Dyspraxie betekent dat de persoon wel de motorische vaardigheid beschikt om bijvoorbeeld te schrijven of om tennis te spelen, maar de bewegingen zijn onhandig en niet gecoördineerd. Het is moeilijk voor deze mensen om bewegingen vloeiend en ritmisch uit te voeren. Een persoon met dyspraxie kan wel schrijven maar heeft er dan waarschijnlijk veel moeite mee, en voor anderen kan het moeilijk zijn de tekst te ontcijferen. Een persoon met dysgrafie kan soms wel bijvoorbeeld goed tekenen, maar geen letters schrijven omdat ze deze niet kunnen herinneren. Ze hebben de motorvaardigheden maar niet het geheugen. Dysgrafie in deze engere zin komt niet veel voor. Het komt regelmatig voor bij patiënten die bijvoorbeeld een beroerte hebben gehad. Ik heb wel een paar kinderen meegemaakt die dysgrafisch hebben, maar ik heb het nooit gezien dat CdLS de oorzaak ervan was. We spreken meestal niet van dysgrafie als er sprake is van een algemene ontwikkelingsstoornis. Maar misschien heeft de logopedist of de ergotherapeut het zo genoemd en ik raad aan dat dit gezin hulp zoekt van de logopedist of een ergotherapeut bij een groter paramedisch centrum. Als er eenmaal een goede diagnose is gesteld, dan moet een alternatieve schrijfmethode worden gezocht door de onderwijzers in samenwerking met de specialisten. Met het huidige niveau van de techniek is het mogelijk om het kind stemherkenningssoftware te laten gebruiken, als het kan lezen (dit is slechts een voorbeeld, geen aanbeveling).