Spraak en taal

Antwoord 1: In antwoord op uw vraag wil ik weten of uw dochter “mamama” en “nanana” gebruikt als aanduidingen voor specifieke mensen of dingen, of of ze ze willekeurig gebruikt in verschillende situaties. Als het gebruik specifiek is, dan is dat een teken dat ze andere woorden gaat ontwikkelen. Maar als het gebruik willekeurig is, dan zou ik de verzorgers aanraden om ‘parallelspraak’ en ‘zelfspraak’ te (blijven) gebruiken. ‘Parallelspraak’ is het gebruik van korte zinnetjes om aan te geven wat het kind aan het doen is, en ‘zelfspraak’ duidt op wat de ouder aan het doen is. Deze korte gedragsbeschrijvingen helpen het kind om taal te leren begrijpen. Als een misvorming van de bovenlip het gebruik van gebarentaal niet verhindert, dan zou ik aanraden om tekens of gebaren te gebruiken, nog voor een communicatiehulpmiddel. Alle baby’s gebruiken gebaren voor we kunnen praten en onderzoek wijst uit dat nonverbale communicatie orale communicatie kan ondersteunen. Let wel: ik raad niet aan dat uw dochter alleen gebarentaal moet leren. Deze vorm van communicatie moet met andere methoden worden gecombineerd om de gesproken taal te stimuleren. Kan uw dochter bepaalde geluiden nabootsen die niet tot onze spraak behoren, zoals juichen of boze geluiden? Als ze dat kan, dan is dit een aanwijzing dat ze spraak gaat ontwikkelen.



Antwoord 2: Uw dochter is slechts twee jaar en vijf maanden en het lijkt me dat ze spraak kan ontwikkelen. Ik begrijp dat ze “mamama” en “nanana” kan zeggen. Ik zou aanraden om deze klanken betekenis te geven door “mamama” te gebruiken voor “mama” en “nana” voor “banaan” of iets dergelijks. Naast deze klanken zou ik uw dochter ook enkele andere tekens leren zoals “meer”, “klaar” en “help”. Deze tekens moeten altijd vergezeld worden door een woord, omdat het uiteindelijke doel natuurlijk is om een verbaal antwoord te krijgen. Het is ook belangrijk dat de logopedist informatie krijgt over taalontwikkeling voor kinderen met CdLS. CdLS-patiëntjes ontwikkelen taal veel later en langzamer dan andere kinderen, maar met de juiste behandeling komen ze wel vooruit. Het zou heel goed zijn als de logopedist haar ook nog oraal-motorische training zou geven, want de spraak van de meeste kinderen met CdLS is onderhevig aan een vorm van apraxie. Het gebruik van een communicatiehulpmiddel op zo’n jonge leeftijd moet naar mijn mening niet aanbeloven worden. Het is belangrijk om een logopedist te vinden die met u wil werken en meer wil leren over de mogelijkheden bij kinderen met CdLS.SLP could also incorporate oral motor exercises as part of her speech therapy, as most children with CdLS have an Apraxia component to their speech. The use of a communication device at such a young age, in my opinion, should be discouraged at this time. It is important to find an SLP that is interested in working with you and willing to learn more about the potential of children with CdLS.