Zachowania powtarzalne
Zachowania powtarzalne
Powtarzające się zachowanie jest terminem, który obejmuje szeroki zakres zachowań, takich jak zachowania stereotypowe (np. kołysanie, kręcenie się, machanie rękami), zachowania kompulsywne (np. ustawianie przedmiotów w rzędzie), nacisk na jednostajność (np. przywiązanie do rutyny), ograniczone zainteresowania (np. przywiązanie do konkretnego przedmiotu) i powtarzająca się mowa (np. zadawanie w kółko tych samych pytań). Niektóre z tych zachowań są obserwowane na pewnych etapach rozwoju u typowo rozwijających się niemowląt, ale mogą pojawiać się ponownie z wiekiem w niektórych zaburzeniach, w tym w CdLS. Powtarzające się zachowania w CdLS mogą być związane z lękiem, problemami sensorycznymi lub wymaganiami społecznymi (161, 162,163). Częstsze powtarzające się zachowania są zwykle obserwowane u osób z wyraźniejszą niepełnosprawnością intelektualną lub z ASD (161,163). Stereotypowe zachowania i zachowania kompulsywne są powszechne w CdLS (162), i mogą również obejmować zachowania rytualne, takie jak ustawianie się w kolejce lub porządkowanie przedmiotów. Powtarzalne zachowania w CdLS nie wydają się być związane z genetyczną przyczyną zespołu (10), a badania nad tymi zachowaniami w CdLS nie wykazały żadnych wyraźnych zmian zachowań powtarzalnych w czasie (161,163).
Często nie jest wskazane interweniowanie w przypadku zachowań powtarzalnych, chyba że zachowanie to stanowi problem dla danej osoby. Jeśli interwencje są potrzebne, powinny uwzględniać funkcję owych zachowań i powody, dla których dana osoba się w nie angażuje (np. z powodu lęku). Interwencje powinny uwzględniać te czynniki, a także czynniki środowiskowe, takie jak przewidywalność w strukturze dnia.
Określone leki, takie jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) (np. Prozac), są coraz częściej stosowane w CdLS, szczególnie w przypadku zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych i zaburzeń nastroju, chociaż nie okazały się one skuteczne w ograniczaniu zachowań powtarzalnych u osób z autyzmem. Leki te mogą powodować pogorszenie zachowań lub uaktywniać innye zachowania. Inna grupa leków, leki przeciwpsychotyczne drugiej generacji, mogą być również stosowane w CdLS, szczególnie w kontrolowaniu sztywności ciała i potrzeby jednostajności, które mogą eskalować do zachowań destrukcyjnych.