Het verhaal van Riwan
Riwans reis
Als Riwan in december 2019 zijn 22e verjaardag viert, kunnen we zien hoe ver hij is gekomen sinds hij op 4,5-jarige leeftijd begon op de kleuterschool.
Met de hulp van verschillende schoolmaatschappelijk werkers is zijn ontwikkeling geleidelijk gevorderd: van de kleuterklas ging hij naar groep 3 en uiteindelijk naar groep 7.
Vervolgens kon hij gedurende 3 jaar naar een kleine middelbare school, waar hij les kreeg samen met kinderen uit de kindertehuizen van Font-Romeu. Ook kreeg Riwan daar logopedie, ergotherapie en psychomotorische therapie.
Daarna volgden 4 jaar in IME (een medisch pedagogisch instituut) en semi-internaat, waarin Riwan lessen volgde in een School Inclusion Unit. Ook daar was aandacht voor logopedie, psychomotorische therapie, ergotherapie en psychologie en hij liep stages bij kinderboerderijen.
Na twee cursussen van 15 dagen in het najaar van 2017 kon Riwan op 25 januari 2018 beginnen via ESAT (een Frans initiatief dat mensen met een handicap helpt te integreren in de reguliere arbeidsmarkt) in Charente Maritime, op dierenpark Ferme de Magné.
Riwan's droom om dierenverzorger te worden kwam plotseling snel uit:
- indiening van een aanvraag voor toelating in juni 2017
- cursus van 25 september tot 6 oktober 2017
- stage van 30 oktober tot 10 november 2017
- mededeling dat Riwan voor 6 maanden op proef is aangenomen
- zoeken naar een woning en verhuizen op 3 januari 2018
- introductiebijeenkomst op 24 januari
- proefperiode van 25 januari tot eind juli 2018
- bekendmaking van zijn definitieve aanstelling op 27 juli! HOERA!!!
Zoals hij in zijn begeleidende brief schreef, is Riwan nu de gelukkigste man op aarde! Hij werkt samen met 12 collega’s en wordt begeleid door 3 instructeurs die zorgen voor ieders welzijn, een zo goed mogelijk beheer van de groep en begeleiding bij de uit te voeren taken.
Riwan is nu verantwoordelijk voor de activiteiten van de mini-boerderij: voederen, harken en schoonmaken van de verblijven, af en toe onkruid wieden, toezicht houden op de dieren (ganzen, eenden, kalkoenen, kippen, schapen, geiten, ezels, pony's en alpaca's) en de kinderen tijdens de openingstijden.
Hij heeft zich aangepast aan een nieuw werkritme: van 7.30 tot 16.00 uur in juli en augustus en van 8.30 tot 17.00 uur om het andere weekend vanaf september. En dat was makkelijker dan zich aanpassen aan de grillen van het weer!
Riwan heeft een paar kleine fysieke tegenslagen gehad door zijn slechte houding en onhandige, onzekere of slecht gesynchroniseerde bewegingen. Hij had last van een omgekeerde vingernagel, een peesontsteking in zijn arm, pijn in zijn pas geopereerde linkerknie en pijn in zijn linkervoet en -pols. En dat zal vast niet het laatste kwaaltje zijn.
Hij wordt goed geaccepteerd door iedereen en leert om in een team te werken, met alle relaties die daarbij horen. Riwan houdt echt van zijn werk, vooral dankzij de kennis en adviezen die hij deelt met zijn coaches.
Hij geniet echt van zijn nieuwe omgeving en van de andere bewoners: kamelen, herten, fretten, wasberen, buffels, yaks, wallaby's, struisvogels, emoes, nandoes, ara's, parkieten, pauwen, en niet te vergeten wandelende insecten en spinnen. Het enige wat ontbreekt zijn apen (zegt Riwan)!
Het park van 8 hectare bevat ook luchtkussens om op te spelen, een ecologische speeltuin, een plantendoolhof, een ponyparcours en een kartzone. Het is een paradijs voor kinderen, die er veel plezier kunnen beleven en veel kunnen leren!
Naast het dierenpark zijn er ook andere agrarische activiteiten zoals groenvoorzieningen, een kwekerij/permacultuur, wijngaarden en akkerbouw, 3 visvijvers. Ook zijn er toeleveringsbedrijven, timmerwerkplaatsen, catering en linnenwerkplaatsen gevestigd.
Als u dit prachtige landgoed niet zelf kunt komen bekijken, kunt u het altijd op internet bekijken (http://www.fermedemagne.com). Riwan laat het u in ieder geval graag zien!
Riwans karakter en gedrag: een samenvatting van mijn toespraak op de gedragsworkshop
De integratie van Riwan in Ferme de Magné is een eerste stap naar meer volwassenheid en zelfvertrouwen. Dankzij zijn nieuwe status voelt hij zich gewaardeerd, hij heeft het gevoel dat hij beter wordt gezien en erkend, vooral door zijn zus en zijn oudere broer. De opmerkingen van zijn grootmoeder over het feit dat Riwan de eerste van haar kleinkinderen is (hoewel hij de jongste is) die een vaste baan heeft gekregen, maken hem trots!!!
Deze erkenning is echt goed voor Riwan; het is een sprong in zijn persoonlijke ontwikkeling, terwijl hij zelf vaak geneigd is zichzelf omlaag te halen.
Hoewel hij zijn handicap ontkent en zich niet bewust is van zijn relatieve dyspraxie (een motorische stoornis), is hij zich wel bewust van het verschil ten opzichte van jongeren van zijn eigen leeftijd, leden van zijn familie en nu zijn leeftijdsgenoten. Hij beseft dat het hem momenteel aan zelfstandigheid ontbreekt, dat hij niet zelfstandig kan leven (boodschappen, maaltijden, de was, huishoudelijk werk, zijn boekhouding) of... rijexamen doen! Bij dat gevoel van onrechtvaardigheid komt ook de frustratie dat hij de voertuigen in het wagenpark niet kan en mag besturen.
Hij vindt het heel moeilijk te aanvaarden dat hij bepaalde taken niet kan uitvoeren en geeft zichzelf de schuld van onhandigheid, onoplettendheid, gebrek aan organisatie of onbekwaamheid. ‘Ik ben waardeloos, ik doe alles verkeerd, ik voel me dom!’ Ik probeer steeds (heel tactvol, want ik weet dat hij daar overgevoeligheid voor is!) om hem te helpen, raad te geven of een halt toe te roepen aan wat hij zegt of denkt.
Ook bepaalde onschuldige opmerkingen van zijn nieuwe collega's (je hebt dit of dat niet gedaan, je moet sneller werken...) vat hij vaak op als bevelen. Daardoor verliest hij zijn kalmte en dat versterkt zijn gevoel van minderwaardigheid en zijn angst om iets fout te doen.
Dit is een uitdaging voor Riwan: zichzelf accepteren zoals hij is, zichzelf blijven (ondanks de stemmingen van anderen, de volle maan, het regenachtige of stormachtige weer...). Hij moet leren zich niet te laten overweldigen door zijn emoties, zijn gevoelens zo snel mogelijk te uiten voordat de beker van woede overloopt en ontaardt in agressie (tegen hemzelf of mij, zijn moeder!), hyperactiviteit of zelfs angstaanvallen die moeilijk te handelen zijn.
Wanneer Riwan geconfronteerd wordt met een verandering, van welke aard dan ook (in tijdschema, organisatie, enz.), moet hij ook bereid zijn uit zijn comfortzone te stappen. Hij moet zijn vaste gewoonten die hem een veilig gevoel geven los durven laten om zich soepeler aan te kunnen passen aan de andere ritmes en normen die zijn werk oplegt.
Een laatste uitdaging zou voor hem zijn om zijn tijd beter te beheren, er minder een slaaf van te zijn. Hij mag zichzelf minder onder druk zetten, wat georganiseerder en efficiënter te werk gaan zodat zijn angst om niet op tijd klaar te zijn tot een minimum wordt beperkt. Als hij zichzelf kan toestaan om uit te stellen tot morgen wat hij vandaag niet kan doen, zou dat minder stress geven en hem rustiger maken.
Kortom, net als iedereen heeft Riwan nog veel te leren en hij bevindt zich momenteel op de best mogelijke plek om dat te doen!
Dank aan alle mensen van ESAT Magné die hem hebben geholpen bij zijn integratie, en aan allen die nu naast hem werken in dit mini-bedrijf en dankzij wie Riwan zich persoonlijk en sociaal kan ontwikkelen, om het beste te worden dat hij kan zijn!
Dat is geweldig. Soms is er wel eens spanning tussen collega's, maar misverstanden worden altijd uit de weg geruimd. Elke ochtend komen we samen om te bespreken wat we die dag gaan doen.„
Ik voel me hier thuis en daar ben ik heel blij om. Dankjewel allemaal!!!„
Mijn werk op ‘ESAT de Magné’
