tada
Gedragsproblemen en het opstellen van een gedragsplan
Question
Ik ben een kinderarts die advies nodig heeft over het volgende: mijn patiënt heeft moeite met samenwerken (zelfs als hij mag kiezen), is weinig inschikkelijk met medicatie, bedtijd en autozitplaatsen, en heeft thuis één-op-één aandacht nodig vanwege wangedrag, waaronder het mishandelen van zijn hond, het doorspoelen van zijn kat en bepaalde voorwerpen door het toilet, knijpen, bijten, enz. Ik vroeg mij af of u doeltreffende manieren kent om deze spiraal te doorbreken, met als doel meer zelfbeheersing te ontwikkelen op de lange termijn. Ik heb al wel de volgende ideeën: 1. Hem dagelijks speeltijd geven met elk van beide ouders, waarbij hij de regie heeft en ze samen plezier hebben, als een soort van spaarbank die hem zou kunnen motiveren om beter samen te werken. 2. Oudertraining met een gedragskundige om het kind de gevolgen van zijn gedrag te laten begrijpen, waaronder het voorbereiden op overgangen met behulp van fotokaarten, regelmatige en voorspelbare routines, een beloningssysteem en natuurlijke consequenties. 3. Psychische gezinsbegeleiding om te leren zonder dwang of boosheid te onderhandelen en het kind te helpen zich begrepen te voelen (aangezien hij niet goed kan communiceren). 4. Ondersteunende communicatie-evaluatie om het kind te helpen doeltreffendere communicatiestrategieën te ontwikkelen. 5. Ergotherapie om zelfregulerende methoden te ontwikkelen voor wanneer hij overgestimuleerd en boos wordt, alsook manieren om hem op overgangen voor te bereiden zodat hij deze beter verdraagt. 6. Mogelijke medicatie. Heeft u ervaring met medicatie voor deze kinderen en de effectiviteit daarvan?
Answer of our experts
Weliswaar kunnen kinderen met CdLS gedragsproblemen hebben, maar dit wil nog niet zeggen dat er niets aan te doen is. Het is ook niet zo dat gedragsproblemen met de tijd altijd slechter worden. Maar problemen kunnen nu eenmaal voorkomen, en zowel gedragsinterventies als medicatie worden gebruikt bij kinderen met CdLS. Uw suggesties zijn uitstekend. Het is van groot belang om zijn familie naar een gedragskundige of psycholoog door te verwijzen, omdat deze de specifieke gedragsproblemen kunnen analyseren en een gedragsplan kunnen opstellen. Deskundigen die ervaring met autisme hebben komen vaak goed van pas, omdat de gedrags- en communicatieproblemen van deze kinderen vaak overeenkomen met die van CdLS-patiënten. Het is ook belangrijk om aan het communicatieprobleem te werken. Veel zogenaamde “gedragsproblemen” ontstaan doordat een patiënt gefrustreerd raakt omdat hij zijn gevoelens en gedachten niet voldoende kan uiten. Overleg voor een ondersteunend communicatieplan zou heel goed zijn. Zoals u opmerkte is het ook belangrijk om fotokaarten te gebruiken en om een voorspelbaar activiteitenrooster te hebben. De fotokaarten maken de communicatie makkelijker en een rooster kan veel doen om de angst weg te nemen (en de gedragsproblemen die ontstaan doordat een patiënt niet weet wat er gaat gebeuren). Ik raad aan om alle strategieën die u heeft aangegeven te proberen om van het ongewenste gedrag af te komen en om de communicatie te verbeteren. Dit soort interventies kan een zeer groot effect hebben op gedrag. Medicatie zou kunnen worden gebruikt als gedragsinterventies niet werken, maar het effect van psychofarmaca (medicatie die op het brein werkt) is wisselend. Ik raad daarom aan om te beginnen met de interventies zonder medicatie en pas als deze niet werken met medicatie te starten (vaak zijn de medicatieloze interventies effectiever en ze brengen minder risico met zich mee voor de patiënt).
